اولین بلندی

جز دل و روده من که از صبح تا شب واسه هر تغییر مسیرت انگار باید بیای و مث پل ازش رد شی

و حسابی لگد مالونم کنی این اولین بلندیه که تو اواخر 9 ماهگیت ازش بالا رفتی

گل من،به این عکست که نگاه کردم یهویی یاد این شعر افتادم:

من از روئیــدن خار سر دیـوار فهمیدم      که نا کس کس نمیگردد بدین بالا نشینی ها

 دختر نازم : یادت نرود که هر چقدر هم که بالا رفته باشی،

برای دیدن بزرگی خداوند باید سرت را بالا نگه داری

و گرنه.. ناچیزتر از خار خواهی شد